منابع انسانی، به عنوان “ارزشمندترین منبع در اختیار هر سازمان” در نظر گرفته می شود. ارزشمندی “منابع انسانی” به توجه به مسائلی از قبیل راه های “توسعه و ارتقای منابع انسانی” و افزایش “رضایت شغلی” ختم می شود. اصلی ترین زیان های عدم حفظ منابع انسانی شامل زیان های مالی، از دست رفتن زمان و هزینه های آموزش، دانش از دست رفته، کاهش سطوح اطمینان شغلی و بالا رفتن هزینه جستجو باعث می گردد تا نسبت به این مقوله توجه و اهمیت بیشتری شود.
یکی از راههای حفظ نیروهای انسانی مستعد، شناخت حداکثری شایستگی ها، استعدادها، توانمندیها و روحیات کارکنان و به تبع آن تعیین تعاملات مدیران با کارمندان است. ابزارهای ارزیابی و شناخت نیروهای انسانی جاب داک این امکان را فراهم می آورد تا با شناخت حداکثری از استعدادها، تمایلات شغلی، شخصیتی و رفتاری، علایق و شایستگی های کارکنان زمینه نگهداشت نیروهای مستعد و با ارزش سازمان بیشتر فراهم گردد.